قبله در آئين زردشت:

در كيش زرتشت هنگام نماز خواندن تأكيد شده است كه بايد به جهت و سمت نور باشد از قبيل(آفتاب،ماه،چراغ و آتش)زيرا آنان معتقدند كه نمي توان براي خدا حدود و جهتي را معين نمود.

اين عمل براي آنها يك امر بسيار معقول و منطقي به شمار مي آيد به خاطر آنكه آنان نور را تجلي حقيقت و روشنايي را نموداري از معنويت و طراوت روح دانسته كه انسان را به تجليات انوار حقه الهي متوجه مي سازد بنابراين با توجه به اين عقيده قبله زرتشتيان سمت و سوي مشخصي و معني ندارد بلكه هر جهتي كه نور وجود دارد همان سمت قبله آنان محسوب مي شود.